Een samenwerking tussen onderzoekers en een wetenschapsmuseum: Een gezamenlijke reflectie
Er wordt vaak geadviseerd dat onderzoekers en praktijkprofessionals samenwerken om oplossingen te vinden voor maatschappelijke problemen, maar toch gebeurt dit niet vaak. In deze post reflecteren Lucía Chisari (Multi-STEM) en José van Gelderen (NEMO Science Museum) op de samenwerking tussen het museum en Multi-STEM. In het kader van deze samenwerking hebben we ontwerpend onderzoek gedaan met als doel te leren hoe migrantengezinnen hun thuistaal en het Nederlands gebruiken tijdens workshopactiviteiten met meertalige instructies.
Het ontwerp
We ontwierpen meertalige instructies voor workshopactiviteiten voor migrantengezinnen. Op basis van eerder onderzoek besloten we om dezelfde lettergrootte te gebruiken voor het Nederlands en de thuistalen van de gezinnen, en om het Nederlands en de thuistalen naast elkaar te plaatsen. Omdat ouders en kinderen verschillende niveaus van beheersing van het Nederlands kunnen hebben, creëerden we een ruimte waar iedereen kon bijdragen met zijn eigen taalbronnen. Uit het onderzoek blijkt inderdaad dat ouders en kinderen de taal of talen kozen waar ze zich het meest comfortabel bij voelden om samen zin te geven aan de activiteiten.
1. Onderzoek dichter bij de praktijk
Het co-design had een dubbel doel: Multi-STEM wilde meer te weten komen over hoe translanguaging het leren door gezinnen in het wetenschapsmuseum kan bevorderen, terwijl NEMO Science Museum manieren wilde onderzoeken om de inclusiviteit te verbeteren voor gezinnen. Dit dubbele doel werd vanaf het begin expliciet gemaakt en hielp bij het opbouwen van vertrouwen en transparantie binnen de samenwerking.
Voor Lucía was het uitproberen van strategieën in de praktijk een waardevolle kans, omdat meer gecontroleerde omgevingen misschien niet representatief zijn voor de echte wereld. Voor het museum was onderzoek dichter bij de praktijk ook wenselijk. José vond het vooral spannend dat bij dit onderzoek meteen de mensen betrokken werden die de strategieën in de praktijk kunnen gebruiken.
2. Innovatieve onderzoeksaanpak
Voor ons beiden was het een uitdaging om de onderzoeksaanpak en de theoretische concepten (zoals translanguaging) begrijpelijk te maken voor het museumteam dat in het samenwerkingsverband werkt. Museummedewerkers zijn over het algemeen meer vertrouwd met de meer ’traditionele’ kwantitatieve of experimentele benaderingen van onderzoek en minder met deze ontwerpende vorm. Daarom hebben we onze onderzoeksaanpak vanuit verschillende invalshoeken en op verschillende manieren gecommuniceerd.
3. Aanvulling op ons werk
In de samenwerking kwamen complementaire middelen samen om het project mogelijk te maken. Het museum leverde essentiële expertise om het ontwerp zo optimaal en praktisch mogelijk te maken. De onderzoeker, aan de andere kant, bracht verdere suggesties voor het ontwerp in, gebaseerd op de nieuwste onderzoeksgegevens, en kennis en expertise in de onderzoeksmethoden samen met de analyse en interpretatie van de bevindingen. Enthousiasme en betrokkenheid van beide partijen waren ook nodig om het mogelijk te maken!
4. Verwachtingen managen
Het is geen geheim dat onderzoekers in een ander tempo werken dan de praktijk. Waar zij tijd nodig hebben om over een probleem na te denken, data te verzamelen en te analyseren, hebben instellingen als musea behoefte aan snellere oplossingen en concreet advies. Het heeft ons geholpen deze verschillen zichtbaar te maken en open te communiceren over de wederzijdse verwachtingen.
Nieuwsgierig naar hoe we zullen blijven samenwerken? Blijf kijken voor meer!
- Lucía Chisari | PhD onderzoeker — Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie), aangepast door de auteur. Momenteel is deze blog alleen beschikbaar in het Engels en het Nederlands. Om het in een andere taal te lezen, raden we aan de vertaaltool DeepL.com te gebruiken.
